t Was stil ien dörp. Bloots n liekwoagen was te heuren. Doarachter laipen domie, Hinderk, Geert en n poar aander lu. t Regende wat en vanoet roamen keken dörpbewoners tou. Zai wozzen wel derien lag, en woar der hinbrocht worren zol. Begroafploats lag krekt boeten dörp.
n Klaaine week leden was der ien grode bos vonnen worren. Waarkelk groot was dizzent nait, moar veur lu ien dörp wel. Gain minsk wos, wat zuk doar òfspeuld haar. Gain moord, gain doodslag, meschain n haartstilstaand? Troanen wazzen ien dörp nait aan loop goan. Ongelaifd was der doar. Hai was n vrumde, en dat was der veur heur immer en aaltied bleven. Gain lid van braandweer, meziek- of zangverainen en voutbalklub. Ien kerk kwam der nooit nait, moar bie Hinderk, Geert en bie domie wat minner kwam der op bezuik.
Aan ende van dörp, noast vraauw Maier, haar der woond. Zai wozzen, dat der op kezienenfebriek boeten dörp waarkt haar. Veul meer ook nait. Joa, dat, der gain vraauw haar.
Noadat zien hingoan ien dörp bekind worren was, wer der van ales reudeld. Op stroat, ien supermaart, op stoatsion, bie bushokje, ien hotel “Bie Meulenkaamp” en netuurlek ien hoezen van dörp. t Mainst wer der proat over verhoal van vraauw Maier. n Ol wicht mit n boudel katten. Ien dörp wer zai wel hekse nuimd.
Nait te geleuven, wat der zo op wereld heergoan kon. Vraauw Maier haar wel ains wat over heur noaber verteld. Hai haar voak ien grode bos onnerwegens west, en doar haar hai mit bomen keuveld. Dat haar joa nait normoal west. Zai haar nait zegd, dat zai dat ook doan haar. Wat der maank dai baaiden heergoan was, haar gainent vertellen kind.

Ien dai naacht was der bliksem, dunner en ook nog n hail dikke störm over dörp en grode bos goan. sMörns vro haar t weer rusteg west. Hai wol, veur noar t waark goan, grode bos nog bekieken Dat haar der aan zien boas per tillefoon deurgeven, en dat der wat loater op waark kommen zol.
As der ien bos aankommen was, haar der veule bomen pladde liegen zain. Hai haar doarover veul verdrait kregen. Totoal haalfwies was der deur bos hinneweer goan. Of der vraauw Maier ien bos trovven haar! Wèl zol dat zeggen kinnen.
Zulfde dag was der nait ien febriek verschenen. n Hail tied loater was der ien bos, bie n dikke en machtege boom vonnen worrren. Doarnoa was ien dörp al gaauwachteg bekind worren, dat vraauw Maier der nait meer was. Gainent haar doarover wat vertellen kind. Vot was zai. Lu dochden, dat zai wel op femiliebezuik weden zol.
Der wer ien dörp n boudel reudeld. Op stroat, ien supermaart, op stoatsion, bie bushokje, ien hotel “Bie Meulenkaamp” en netuurlek ien hoezen van dörp.

Veul te laanke laipen katten van vraauw Maier boeten rond. Dou Geert dat mitkregen haar, wos der doarveur n oplözzen. Hai ging noar Hinderk tou en noa n dikke omhaalzen zee der:
“Waiste, dat dai katten van vraauw Maier boeten rondlopen. Wie kinnen dai daaiern doch nait verhongern loaten. Zai binnen ook deur God schoapen. Wie mouten heur helpen. Kinste nait veur heur zörgen. k Heb t drok. Koop vegoanistische vouer, en verget gain bèltjes en lint mit te nemen. Dou dizzent katten om, zodat zai gain vogeltjes vangen kinnen. Hinderk t komt wel goud. Immer en aaltied geleuven en vertraauwen ien God.”
Hinderk wol dat geerne doun. Zai keken nkander aan. Heur ogen glinsterden en heur laifde veurnkander sprak deroet.

Vief doagen noa begraffenis van heur noaber haren lu vraauw Maier weer ien dörp zain. Woar haar zai zo laanke west? As zai doarover vroagd wer, zee zai, dat zai bie heur bruier op bezuik west haar. Gainent geleufde dat.
Geert belde Hinderk en zee, dat der zo noar hom smakbekte. Kinste vanoavend nait noar mie toukomen.
“Dat is goud”, zee Hinderk, “heste t nait meer zo drok?”
“Joa, moar sumtieds gaait der zoveul heer, dat k gain tied veur die heb. t Muit mie”, verkloarde Geert“, “en kom nait te loat, k moak op tied t eten kloar.”
Dat was n verrazzen veur Hinderk. Hai wos, dat Geert gloepends goud kokseln kon.
Noa waark ging Hinderk onner does, en zörgde derveur, dat der lekker rook. Sunt dai begraffenis haar der Geert nait meer zain. Sundoags ien kerk haar der ook nait west.
Wat wazzen baaident bliede, nkander weer doetjen te kinnen. t Was stoer vannkander òf te blieven. t Laifste wazzen baaident votdoadelk ien bèrre doken. Dat ging aanders nait, den t eten kon al op toavel zet worren. Eerst n seloade mit veul olieven, doarnoa n hummusgerecht, feloafelbaaltjes, greunte en n knoflookstip. Wat smoakte dat ales verukkelk.
“Dat kinst wel ains vannijs kloarmoaken”, prees Hinderk Geert.
“Het t die smoakt?”, vroug Geert.
“t Was deksels lekker”, antwoorde Hinderk, “k heb nou nog zin ien sukkeloa zunner sukker en n pot bier zunner alkohol.”
Dou wol Hinderk van Geert waiten, of der wos, dat vraauw Maier opdoken was. Geert keek wat opzied.
Hinderk von dat vrumd en vroug, of der over t verswienen van vraauw Maier wat wos.
“k Vuil dat dit zo is”, zee der.
Geert keek Hinderk snaideg aan en zee:
“Doe hest geliek. k Wait ales over wat der heergoan is. Wat k die vertel, doarover moste swiegen. Kinste mie dat verzeggen?”
Dat dee Hinderk, en Geert begon te vertellen:
“Dou vraauw Maiers noaber laankoet ien grode bos vonnen was, zat zai al laanke bie mie. k Heurde mit veul steutenheuten ales van heur. Bie heur leefde heur noaber nait meer. Dat haar zai oareg nuver ienschat”
“Woarom kwam zai noar die tou?”, wol Hinderk waiten.
“Luuster efkes, en stel nou gain vroagen”, zee Geert, “doe waist, dat wie bie heur noaber wel op bezuik west hebben. Hai laip bie mie ien theroapie. Sumtieds hil der zok nait aan ons òfsproaken. Din bezöchde k hom.
Vraauw Maier haar van hom heurd, dat der bie mie laip. Nou zat zai ien grode nood, was ien de baaier. Bie heur was k hier ien dörp ainege persoon, dai heur helpen kon. Zai belde mie dizze mörn vro oet bèrre. k Nam heur mit noar spreekkoamer. Doar vertelde zai mie, dat zai immer en aaltied ien dörp kwoade dingen over heur noaber verteld haar. Woarhaaid was, dat dizze twai n reloatsie mitnkander haren. Woarom zai dizze verhoalen vertelde, doar kreeg k gain antwoord op. Der lopen genog haalfwiese lu op wereld rond, en doar verdain k joa goud geld aan. Heur noaber zee der gain niks en gain naks van. Hai haar ien dörp al gain goie noam. Dat kon der nog wel bie. Gainent ien dörp haar maarkt, wat der maank dizze twai minsken was.
Doe kinst begriepen, dat zai van dat ales wel haalfwies het worren kind! Zo gedroagt n minsk zuk doch nooit nait. Zai was gespleten. Meschain is heur noaber doaraan sturm. Wie waiten dat nait. t Is joa meugelk. k Zag, dat zai holpen worren mos. Zo heb k heur noar ain van mien verbliefkoamers brocht, van dai gevolgen zai tot zokzulf kommen zol. Aigenliek haar k dat nait doun most. k Haar heur noar zaikenhoes bringen most. k Dochde, dat zai wel gaauw weer noar hoes tougoan kon, en din bie mie n theroapie volgen kinnen zol. Ales laip wat aners. k Verbood heur wel, begraffenis van heur noaber bie te wonen. Wel wait wat der din mit heur heergoan zol hebben kind.
Op ain van de naachten noa dai begraffenis, kreeg k last van mien moag. Haar k dreumd, of was t waarkelk zo? Hinderk wat haar k doar doch n pien. t Vuilde zok zo onneumelk swoar aan. Stoareg aan wer k wakker, en bemaarkte, dat vraauw Maier op mie lag. Zai vigelaaierde mien piethoan maank heur bainen te kriegen. Dat mishottjede heur.”
“Dat was wat veur die, dat doar n vraauw op die lag!”, zee Hinderk verboasd.
“Onnerbreek mie nait”, zee Geert, en vervolgde zien verhoal:
“Zai lag mie veul te swoar op moag. k Dochde, dat k t heur moar veurzichteg mitdailen zol, dat zai vertrekken mos. Dat begreep zai nait votdoadelk, den zai keek mie verbiesterd aan. k Perbaaide mie wat om te kruien, moar mit zuk n swoare vraauw op mie, kulde mie dat. Noa n tiedje begon k alderbenaauwdst te poesten. Mit as rezeltoat, dat zai op mie hinneweer ging. Zai zel wel zunner twiefel docht hebben, dat n twaide man moar nait onner heur ogen hingoan mouten zol, of meschain dat k aan t kloarkommen was. k Heb t heur nait vroagd. Endelk ging zai van mie òf, en vertrok noar heur koamer.
Sloapen kon k nait meer. k Bezöchde noa n klaaine ketaaier heur, en zee, dat k heur gedrag begriepen, moar dat zai hier nait laanger blieven kon. k Gaf heur n verwiesbraif veur n kollegoa van mie ien Stad mit. Zai mos mit hom moar n òfsproak moaken.
sMörnsvro keerde zai terug noar heur hoeske. Dou mouten lu ien dörp heur lopen zain hebben.”
“Dat is wat!”, raip Hinderk oet, “heste n verkloaren veur heur gedrag?”
“Doe kinst begriepen, dat as n minsk t aine zegt en t aandere dut, dat der din ien grode muilekhaiden belannen kin. As boetendes dien vrund ok nog hingoat, din worren droeven nog veul zoerder.
Bezuik heur bie gelegenhaid. Zai kin wel wat steun bruken.
En Hinderk, bie nood immer en aaltied geleuven en vertraauwen ien God.”

Hinderk en Geert lagen nait te loat ien bèrre. Veur t sloapen goan zee Geert:
“k Lig doch veul laiver mit die as mit vraauw Maier hier!“
Zai keken nkander aan. Heur ogen glinsterden en heur laifde veurnkander sprak deroet.

t Was nog nait zo laanke leden, dat Hinderk en Geert veur eerste moal ien kerk noast nkander zeten haren. Dou was laifde maank baaident begonnen. Zai haren besloten, nait te haard van stee te lopen. Twai moal ien weke kwamen zai bieknander. Veul was der te beproaten.
Geert vertelde, dat der ien n poeps gezin groot worren was. Drai zuskes en ain bruier haar der. Misdainder haar der west. Noa middelboare schoul haar der medisienen ien Utrecht studaaierd. Zien belangstellen haar noar minsk mit psychische perblemen oetgoan. Zo was der ien loop der joaren psychioater/psychotheroapeut worren. Noa verloop van tied haar der waark ien Akkedemisch Zaikenhoes ien Stad kregen. Zien moeke leefde nog, moar zien pabbe was al hingoan.
Hinderk vertelde, dat der zien haile levent zo om en bie ien dörp woond haar. Ien Stad n poar joar Akkedemie bezöcht haar, moar haar noaderhaand te waiten kregen, dat der mit zien haanden waarken mos. Hai was timmerman worren, moar haar nog veul meer as timmeren kind. Allerdeegs kon der nog immer en aaltied sentroale verwaarmensketels oet en iennkander schroeven. Joa, smieteg was der, mit hail veul gevuil ien vingers Dou zien pabbe hingoan was, haar hai dizzent as köster van middelaiwse kerk opvolgd.
Hai was nait bie zien ollu haangen bleven, moar haar mit behulp van vrunden n hoes veur homzulf baauwd. Doar woonde der nog immer en aaltied. Lu ien dörp haren hom wel ains vroagd, woarom der gain vraauw haar.
“Zuk n nuvere man kin doch vraauwlu genog kriegen“, wer hom sumtieds zegd.
Hai zee din, dat der laiver op homzulf woonde. Der zellen dou wel lu west hebben, dai waiten hebben wat mit hom aan haand was.
“Wolste din nooit nait n vrund hebben”, vroug Geert nijschierig.
“k Haar vrunden genog, moar nait zo aine dai doe mainst. k Speulde joa ien eerste elftal van voutbalverainen. Din heste vrunden genog”, antwoorde Hinderk.
“Doe hest ook voutbald?”, vroug Geert, “woar stonste din veur of achter ien t veld.”
“k Speulde veurien en doe?”
“Achterien. Wie kinnen wel ains tegenstaandertjer speulen.”
“Joa, dat kinnen wie doun, moar din wel op om en bie draihonderdzesteg vaaierkaande sintimeter, kniesde Hinderk.
“Dat kinnen wie doun!”, raip Geert laankhaalzend oet.
Zo zaten dai baaident te proaten, as zai bienkander op bezuik wazzen.

Dou was t oljoarsoavend. Noa dainst mos der ien kerk nog wat oproemd worren. Geert holp Hinderk mit, zo dounde konnen zai gaauwer noar zien hoes tougoan.
Ien oljoarsnaacht was der ien dörp immer en aaltied veul te doun. Vuurwaark wer òfschoten, lu winsten nkander veul haail en zegen ien t Nijjoar, der wer veul zopen … Dou t wat rusteger wer, wazzen der nog hail wat jonglu op pad. Zai haren te veul achterover sloagen. Ain van heur vertelde, dat der nait zo laanke leden n flikker ien dörp was komen wonen. Zellen wie dizzent ains verrazzen? Elkenain wol doaraan wel mitwaarken. Dou ging t noar t hoes van dai man.
“Wat is dat?”, vroug Geert aan Hinderk.
“Doar worren stainen tegen roeten aankoegeld. k Heur dat dizzent kepot goan”, zee Hinderk.
Hinderk was al opstoan, en laip noar veurdeur. Hai heurde wat boeten roupen wer:
“Nuig ons, din kommen wie die bezuiken. Din zellen wie stoale van dien schiethoesbozzel ien dien konde steken, en din mit dat ding hinneweer goan. Dat zel die en ons veul pelzaaier geven.”
Hinderk haar krekt veurdeur opend, en zag zien oomkezegger Jaan mit n stain ien rechterhaaand stoan. Hai haar nog nait wat tegen hom zeggen kind, of dizzent vloog al tegen zien kop aan. Hinderk vloog achterover, en wer deur Geert nog opvongen.
Geert haar ien zien levent as psychotheroapeut gevoarelke situoatsies mitmoakt. Vroug wèl zien roeten ienmieterd haar. Dat haren zai aaltemoal doan. Sportief wazzen zai wel. Geert kon ale noamen en adressen van jonglu opschrieven. Mitnkander wollen zai schoade betoalen. Doarnoa zörgde Geert derveur, dat zai noar hoes tou goan konnen.
Hinderk haar hom op n stoul deel zet. Kop dee hom piene en bloud laip van rechter waang òf. Geert zag, dat der mit Hinderk noar Akkedemisch Zaikenhoes tougoan mos. Hai verzörgde eerst de wond wat. Dou baaident ien Geerts auto noar Stad reden, zee der:
“Hinderk t komt wel weer goud. Immer en aaltied geleuven en vertraauwen ien God.”
Ien zaikenhoes brochde Geert Hinderk noar noodopvaang. Doar zaten al n boudel lu. Joa, ien oljoarsnaacht ging der immer en aaltied veul heer. Baaident mozzen laanke wachten, veur Hinderk holpen worren kon. Wond mos dicht naaid worren. Gelukkeg zaten taandenenkoezen nog oardeg vaast ien mond. Hom wer zegd, dat der moar zo gaauw meugelk noar taandarts goan mos.
Dou baaident zaikenhoes verloaten haren, keken zai nkander aan. Heur ogen glinsterden en heur laifde veurnkander sprak deroet.

Op nijjoarsoavend kwam oomkezegger Jaan bie Geert en Hinderk op bezuik. t Muitte hom zo, wat der doan haar. Hai zol nooit nait weer mit n stain smieten.
“t Is goud mien jong. Wie dinken, datste wat leerd hest. Wie vergeven t die”, zeden Hinderk en Geert touglieks.

Dou Hinderk veur eerste moal bie Geert kwam, zag der n bord aan dizzent zien hoes bevestigd. Doarop ston: Praktijk voor Psychotherapie. Dr. Geert van de Linden. Consult op afspraak – mit tillefoonnummer derbie. Hinderk keek n tiedje noar dat bord, en belde dou aan. Geert dee open, en baaident wazzen doch zo bliede nkander weer te zain. Ien woonkoamer aankommen, zee Hinderk:
“Dat bord mouste veranern. Zo krigste nooit en te nimmer pesjinten. Lu dinken hier ien dörp, dat zai noa n bezuik bie die din votdoadelk ien n hoes veur haalfwiezen deelkommen zellen.”
Geert keek Hinderk aan, en dizzent vervolgde:
“k Zol derop zetten: Praktiek veur levensvroagen en geluk.”
Geert keek Hinderk nou wat daiper ien ogen aan en vruig:
“Woarom?”
“Dat zel k die zeggen. Lu willen hier gelukkeg weden, moar dat gaait nait immer en aaltied hin. Doarveur hebben zai die neudeg. Begriepste?”
“k Zel derover noadinken”, zee Geert.
n Tiedje loater hong der n nij bord aan Geerts hoes. Doarop ston:
Praktiek veur levensvroagen en geluk, en doaronner: Praktijk voor Psychotherapie. Dr. Geert van de Linden. Consult op afspraak – mit tillefoonnummer derbie.
Dat ales was al laank leden. Geert was nou veur zien waark aan Akkedemisch Zaikenhoes vervrougd ien ruststaand goan. Zien praktiek haar der wel hollen, en bord haar der nait vothoald. Hai mos hom nog wel wat bezeg hollen. Waark ien grode toen was veur hom te waaineg. Mit haanden ien schoot zitten, was ook gain naks en gain niks veur hom. Haile daag bie Hinderk rondhangen, ging ook nait. Zai zagen nkander voak genog.
Dou der ien toen aan onkruud waiden was, ston rompslomps noarberske bie hom. Zai wol wat mit hom beproaten en zee:
“k Vuil mie nait meer zo gelukkeg. Maank Jaan en mie löpt t nait meer zo goud. Hai maarkt dat nait.”
“Hou kin dat?”, vruig Geert, “laifde stroalde van joe baaident der immer en aaltied of.”
“Joa, dat was zo, moar bie hom is wat veranerd, en doar lie k onner. Mien laifde veur hom is nooit nait verdwenen. Hai is zok n biezunnere man. Geert, k wil die wel vertellen, dat k mien man nog nooit of te nimmer noakt zain heb. Hai het mie as wie al traauwd wazzen, ains zegd, dat hai zok schoamde veur zien, doe waist wel wat manlu doar ien boksem hangen hebben. Hai schoamde zok zo veur zien luddek doempke, zoas der zien piethoantje nuimde. Begripste dat Geert?”
“Nee”, zee Geert, “moar wat moakt dat nou oet, hou groot dat liggoamsdail is. Te luddek is beter as te groot, zeg k wel ains.”
“Joa, doe hest glad geliek. Jaan mag dat van dat luddek weden, wel vienen, moar veur mie is der nog immer en aaltied mien allerlaifste man. Wie baaident hebben vaaier kiener kregen. Doar heb k veul waark veur doun most. Van hom kwam nait veul. Zien tong haar t doch zo drok, en din zien haanden. As n pioanospeuler kon der de wonnerboarlekste meziek oet mie kriegen. Nou is dat ales verleden tied, en dat holt veur mie al veul te laanke aan.
Nou kloagt der, dat der zien wotter stoer vot kriegen kin, en dat der pien ien zien pisbuus het. Loatst haar der n ofsproak bie ons hoesdokter. Hai was gaauw weer thoes. k Vruig hom, wat dokter zegd haar. Eerst zee der gain niks of gain naks. Loater heurde k van hom, dat der n ploatsvervangster was, en mit heur wol hai over zien perblemen nait proaten. Hai vertrok votdoadelk. Zeg mie Geert, wat mout k veur ons huwelks geluk doun?”
Geert mos efkes noadinken en zee dou:
“Goa soam noar joen hoesdokter. Bespreek joen perblemen mit hom of heur. k Dink, dat zien prostoat zo groot as n eerabbel worren is.”
“Dat zel k doun, moar k wait nait, of der mie wel mit noar dokter hebben wil.”
“Dat dink k wel. Hai holt joa nog zo veul van die.”
n Poar weken loater kwam Hinderk bie Geert laangs. Zai zaten smirregs lekker thee te drinken. n Tiedje loater kwam noaberske op bezuik. Zai wol wel n kopke thee mitdrinken. Haalverwege proaderij vertelde zai, dat Jaan noar zaikenhoes mos. Dokter haar heur zegd, dat Jaan zien psa-weerde veul te hoog was. Dit betaikende, dat t nait deeg was mit zien prostoat. Dat mos ien zaikenhoes onnerzöcht worren. Wie mozzen ons moar nait bezörgd moaken, haar dokter verteld. t Kon wel goudoardeg weden.”
“Geleuven en vertraauwen ien God, dat is t beste”, zee Hinderk,
“wie winsen Jaan en die veul staarkte tou.”
Dou noarberske vot was, vruig Hinderk aan Geert:
“Wat is psa?”
“Dat is prostoat spesifiek antigeen”, antwoorde Geert.
“Hebben wie doar ook last van. k Bedoul, dat dien en mien prostoat ook nait goud meer deeg zollen weden kind?”
“Heste moar gain zörgen. Wie loaten dat elk joar onnerzuiken. Volgens dien psa-weerde biste nog een jonge kerel.”
“Hou kin dat?”, vruig Hinderk.
“Dat waiste doch wel! Wie leven joa zo gezond, eten elke dag pompoenpitten en al dat aner spul oet onze toenen, messeren onze prostoaten oetzunnerlek goud, en vergeet nait, doe en ik kommen elk wel twai moal ien week kloar.”
“Is dat goud veur dien en mien prostoat:”
“Joa.”
Zai keken nkander aan. Heur ogen glinsterden en heur laifde veurnkander sprak deroet.

Hinderks oomkezegster en heur man kinnen nkander van grondschoul. Ien viefde klazze haren zai n dikke hikhakkerij had. Dizzent was gaauw vergeten en dou was laifde begonnen. Dat was haandje hollen en snoetje- knovveln. Noa grond- gingen zai noar middelboare schoul ien Stad. Doar was schoullaaiden wel zo verstandeg, dat baaident nait ien zulfde klas ploatst werren. Noa schoultied wazzen zai nait vannkander vot te kriegen. Veur heur studie ging zai drai joar noar Amerikoa. Dat was veur hom n swoare tied. Hai bezöchde heur wel elk joar en summers zat zai n tied bie heur ollu thoes. Gelukkeg kwam der aan laifde gain ende! Dou zai terug was, traauwden baaident al gaauw. Hinderk en Geert wazzen getugen. Noa gemaintehoes en kerk, Hinderk lait torenklok extroa luden, was der n groot feest. Doar kwammen wel honderd lu op òf.
Douwe en Sjenet, zo haiten zai, haren baaident n goie boan ien westen van t laand kregen. Dus doar trokken zai hin. Noa om en bie drai joar kwam n zeuntje ter wereld. Paiter wer der nuimd. Mit geboorte van hom veraanderde t levent van twai meroakelst nuvere minsken. Sjenet verdainde n boudel meer as Douwe. Der was besloten, dat hai veul en veul minner waarken zol. Hai kon din veur t kiend zörgen en loater kon Paitertje wel noar de kieneropvaang bròcht worren. Douwe kon din meer uren per week aan waark goan.
Ales goud bedould, moar t laip wat aanders. Laifde was der nog immer en aaltied, moar reloatsie kwam onner drok te stoan. Douwe kon t nait verstaauwen, dat Sjenet vief doagen ien week waarkte en ok nog waark mit noar hoes nam. Hai zörgde veur Paitertje, dee aal t hoesholdelk waark, laip boeten mit kienerwoagen rond en hoalde bosschoppen. Noa n tied vuilde hai hom mankeliek. Doar kwam nog bie, dat Sjenet ien bèrre votdoadelk ien sloap vil en nait meer seksueel aktief te kriegen was.
Dou dòchde Douwe, dat hai oom Hinderk moar ains bellen mos. Dizzent kinde Sjenet zo veurtreflek. Oom Hinderk haar goie roadgevens. Douwe mos moar n poar hail grode stukken holt, spiekers en n hoamer kopen. As t te slim veur hom wer, din mos der moar mit spiekern begunnen. Dat holp immer en aaltied boetengewoon. As leste zee oom Hinderk, dat as t gezin weer noar dörp tou kommen zol, dat Douwe moar n òfsproak mit Geert moaken mos. Hai zol wel op jonkje oppazen. Douwe wer wel aanroad, eerst ales mit Sjenet te beproaten. Din konnen zai baaident soamen Geert bezuiken.
Dat dee Douwe. Sjenet haar wel zin, om over n tiedje heur geboortedörp weer te bezuiken, n Gesprek mit oom Geert was veur heur gain perbleem. Hai was psychioater/theroapeut en dus n deskundege om heur te helpen.
n Poar weken loater was t gezin ien dörp. Grootollu wazzen doch zo bliede heur klaainkiend weer te zain. Sjenet von, dat der nait te veul vertroedeld worren mos.
Op twaide dag ging gezin noar oom Hinderk. Douwe en Sjenet gingen deur noar Geert. Dizzent nam heur mit noar zien spreekkoamer. Sjenet mog as eerste wat vertellen. Zai von, dat Douwe zo goud veur heur en Paitertje zörgde. Hai dee ales veur heur baaident. Zai hil doch zo veul van hom. Dat zai soavends votdoadelk ien sloap vil, kwam deurdat zai zo muide was. Ien t weekende mos zai biekommen van ale drokte van t waark. Douwe was din zo laif deur heur sloapen te loaten.
Geert vroug heur, of zai begriepen kon, dat veur Douwe t wel ains gehail aanders liggen kon. Dat begreep zai nait. Geert vroug dou aan Douwe, of der wat te zeggen haar.
Douwe haar veul te vertellen. t Kwam derop neer, dat hai hom totoal deur Sjenet verwoarloosd vuilde.
“Zo dudelk heste mie dat nog nooit en te nimmer zegd”, zee Sjenet geaargerd.
“Doe hast gain tied en was veul te muide, om goud noar mie te lustern”,
kwam vergrèld oet Douwes mond.
“Lu luster efkes noar mie”, zee Geert, “zo kinnen ie nait mitnkander omgoan. k Wait wat veur perblemen ie hebben. Vanoet mien laange praktiekervoaren kin k der wel wat over zeggen, wat tot n oplözzen van joen perblemen laaiden kin.”
“Dat is..!”, raipen baaident tegelieks oet.
“Hollen ie nog vannkander”, vroug Geert.
Douwe en Sjenet keken nkander aan en antwoorden volmondeg mit:
“Joa.”
“Dat is n nuver begun”, zee Geert, “k kin ie baaident wel vroagen, hou dat vrouger zo was mit joen laifde. Hou zok dat ontvòllen het. Woar begonnen de veraanderns. Kiek, de perblemen, dai ie hebben, binnen hail normoal. Mainstens treden dizzent op bie elk echtpoar, dat n pòtje het. Dink ains noa over houveul uren ie baaident òfzunnerlek waarken willen. Moak òfsproaken over wat aine en aandere kin, wil en zel doun. Geld is hier nait t belangriekste. k Herhoal, dink der ains goud over noa. Ie kinnen t op pampier zetten.
Over t lichoamelk wil k t volgende zeggen. Goa soam op n vechtssport. Eksersaaier mit, tegen en veurnkander, dat huft nait immer en aaltied haard, zaacht is ok goud, te weden.
Ie kinnen zulf bepoalen, as ie weer bie mie op bezuik kommen willen. Betoalen huffen ie mie nait. k Wil geerne, dat femilie van Hinderk gelukkeg is. Ie binnen joa ok femilie van mie! Geef t geld aan n goie ienstellen. Ie kinnen der gewis aine.
Wat k joe as leste nog zeggen wil, immer en aaltied geleuven en vertraauwen ien God. Din komt t wel goud.”

Zo verlaipen twai joar en elk moal, as gezin ien dörp was, gingen baaident noar Geert tou. Hinderk paasde din op Paitertje op. Geert zaag, dat dai twai aal gelukkeger werren. Der was al veul veraanderd maank dai twai. Douwe ging meer uren waarken en Sjenet minner. Soam, en Paitertje ging mit, hillen zai bosschoppen en ien bèrrre laip ales veul beter. Zai wazzen lid worren van n vechtsportverainen. Mainstens stonnen zai din nkander te schoppen en te sloagen. Dat dee heur goud.
t Was weer zummer worren. Dai drai zollen weer kommen. Geert haar ien zien grode toen n klaaine tìnde veur Paitertje opzet. Dat zol n verrazzen weden. Dat wer der ok. As Paitertje dai tìnde zaag, mos der dizzent votdoadlek bekieken. Dou hai derien was, zee der, dat hai der mit oom Hinderk ein sloapen wol. Hinderk vroug, of Geert ok mit kon. Paitertje von, dat tìnde doarveur te klaain was. Jonktje kon al goud ienschatten, wat wel en niet kon.
Aanderdoags kwammen Douwe en Sjenet weer bie Geert laangs veur n theroapethisch gesprek. Zai vertelden Geert, dat zai baaiden ien Stad waark vonnen haren. Zai wollen terug noar dörp. n Moakeloar haar al opdracht kregen, om veur n hoes te zörgen. Overmörn zollen zai n poar bekieken. As Geert mit wol, hail geerne. Zai wazzen hom gloepend daankboar, dat hai heur zo holpen haar. Zunner dat was t meschain hail aanders mit heur lopen. Zai vonnen, dat dit t wel t leste theroapeutisch gesprek weden kon. Zai vuilden heur weer as vrouger.
Geert keek baaident aan en zee n tiedje gain niks of gain naks. Hai was bliede veur dai twai. Verknuderde hom, dat dai drai ien dörp kwammen wonen. Thee wer kloar moakt en Geert zette noast de kopkes en schuddeljes zulf gemoakte, vegoanistische abbeltoart deel. Onner t eten doarvan vrougen baaident aan Geert, of zai ien toene wel aan heur vechtsport eksersaaiern moggen. Hai kon din zain, wat zai ien dizze sport leerd haren. Geert von t goud.
Douwe en Sjenet gingen noa abbeltoart eten en theedrinken noar boven. Klaaiden heur gaauw om. Efkes loater stonnen baaident ien heur swaarde tuug ien toen te vechten. t Ging der haard aan tou. Dou dee Sjenet rompslomps heur tuug oet. Geert zaag doar n nuvere, stevege vraauw ien heur sport-bh aan t oetdailen stoan. Dat duurde nait laanke. Zai nam Douwe mit ien tìnde. t Was as dizzent derveur kloar zet was. Al gaauw ging t ding terdeeg hinneweer.
Bèlle ging. t Bleek, dat Hinderk en Paitertje der wazzen. Dou jonkje op terras was, wol der votdoadlek noar tìnde tougoan. Geert zee, dat zien moeke en pabbe doar laggen te sloapen. Wie goan ien hoes moar lekker abbeltoart eten. Dat von Paitertje veul beter. Noar tìnde mos der nait meer. Hinderk zat al aan toavel. Soam groalden zai van abbeltoart eten en theedrinken.

t Gezin verhoesde drai moanden loater noar dörp. Aander zummer ston der vannijs n tìnde ien Geerts toen. Paitertje mos der weer ien sloapen, nou mit Hinderk en Geert touglieks. Leste haar n grodere tìnde aankocht, van dai zai mit heur draien derien paasden.
Dou Hinderk en Geert tìnde opzet haren, gingen zai noar n kienerwoagen, dai op terras ston. Doarien laag lutje Geert. Hinderk en grode Geert keken derien en doarnoa nkander aan. Heur ogen glinsterden en heur laifde veurnkander sprak deroet.

Men von, dat dörp mit moderne tied mitgoan mos. Der mos glaasvezel aanlegd worren. Dizzent was goud veur welvoart ien dörp. Om en bie was elkenain joa al verbonnen mit internet, moar t was veul te langsoam. Dat kostte bedrieven ien dörp geld. n Rad internet was wel eerste veurwoarde, om mit haile wereld zoaken doun te kinnen. Der wazzen aanders nog gain bedrieven ien dörp, dai dat deden. Men kon t nooit nait waiten, wat ien toukomst ains ploatsgriepen zol. Meschain kwam der wel n Amerikoans bedrief noar dörp. Dat konnen lu nou nog nait waiten.
Elk hoes ien dörp kreeg n braive ien buzze. Doarien ston de grode veurdailens van glaasvezel en hou lu heur aanmelden konnen. Mainste lu ien dörp wollen n aansluten, behaalve n poar oltjes, dai nog nooit en te nimmer van internet heurd haren!
“Wat mouten wie doarmit. Tillefoon is veur ons voldounde”, zeden zai.
Hinderk en Geert zagen ok de veurdailens van n rad internet. Heur videobestaanden konnen din veul gaauwer femilie en vrundinnen/vrunden berekken.
Dou wer der mit aanleggen van glaasvezel begonnen. Tegels en stainen werren vothoald. Der wer groafd. Droaden werren ien gleuve en noar hoezen legd. Gleuve wer tougooid. Tegels en stroatstainen werren op olle plek aanbrocht. As leste wer der nog wat zaand over dizzent verspraaid. Aan ende van dag mos gegroaven gleuve tou weden. Aander dag begonnen waarklu doar, woar zai gustern ophollen haren. t Was nog n haile put waark om deur dörp dai glaasvezeldroaden te kriegen. Doarnoa duurde t laanke veur hoezen aansloten wazzen.
Hinderk haar besloten, dat glaasvezel ien kelder t hoes ienkommen mos. Doar kon din ok n aansluten aanbrocht worren. KPN-monteur stelde veur, om der ok n booster aan te leggen. Hai haar der nog twaie ien zien woagen liggen. Hinderk von dat goud. Hai wol aalderwegens n goie internetverbienen hebben. Zien waarkploats mos der ok moar aine kriegen. KPN-monteur zee, dat dai olle droaden, dai der nog lagen, vannijs bruukt konnen worren.
Aander dag haar Hinderk perblemen mit zien kompjoeter. Hai belde KPN. sOavends twai doagen loater zol der n monteur veurbie kommen. Hinderk vroug Geert, of hai der din bie weden kon. Dat wol der geerne doun.
“Din kinnen wie eerst soam mitnkander eten“, zee Geert.
Hinderk von dat draidubbel goud.
Dai oavend moakten zai t eten kloar. Hinderk von, dat Geert veul beter as hom koken kon. Noa t eten wer òfwas doan. Doarnoa zat Hinderk achter zien kompjoeter en Geert achter zien Mac Book. Wat Hinderk al verteld haar, der was gain internetverbienen.
n Aander KPN-monteur – n grode man mit n nuver bos swaart hoar op zien kop – kwam n haalf uur te loat. Hai zee, dat t waark bie n veurege klaant oetlopen was. Dat wollen Hinderk en Geert geerne geleuven, moar hai haar ok n haalf uur ien n kroug hebben zitten kind!
Veurdat Hinderk mit KPN-monteur kelder ien ging, sprak der:
„Mien vrund en ik binnen geleuvege lu. As der aargens n perbleem is, zeggen wie nkander, immer en aaltied geleuven en vertraauwen ien God. Din komt t goud.”
KPN-monteur keek Hinderk verboasd aan en zee:
“k Vertraauw immer en aaltied op mien goie riw en meetapperoaten. God het doar gain naks en gain niks mit te moaken.”
“Dat mouten ie zulf moar waiten. Elk minsk het joa n overtugen!”, zee Hinderk.
Aansluten ien kelder bleek goud te weden. Volgens KPN-monteur mozzen der aalderwegens nije droaden noar modem ien waarkkoamer tuugd worren. Zien mainen was, dat zien kollegoa gain goud waark òfleverd haar.
“Dat wort nije goaten boren”, stelde KPN-monteur vaast.
Geert zee dou:
“k Heb hier immer en aaltied veul te grode goaten boord. Ien toukomst mos der meschain ains weer wat deurhin tuugd worren. En wat heb k ien mien levent al veul droaden aanlegd. k Kin nait zeggen houveul kilometer. Ie kinnen doch dai olle droaden vothoalen!”
“t Liekt, dat ie der verstaand van hebben! Aanders der mouten doch nije goaten boord worren”, reoagaaierde KPN-monteur.”
Geert was t doarmit nait ains en zee:
„Ie kinnen t doch perbaaiern, droaden der deurhin te tugen.“
Dat dee KPN-monteur. t Bleek, dat Geert geliek haar. Droaden gingen, noadat olle droaden vothoald wazzen, zunner muite deur de goaten en werren op modem en aanslutens vaastzet. Geert wol ok nog n aansluten ien woonkoamer hebben. Vervolgens brocht KPN-monteur n nije gebrukersnoam en n nij wachtwoord ien modem aan. Hai zee, dat dit beter en vaaileger was. Noa ienbringen van gegevens laip Hinderks kompjoeter al gaauw oet de kiek. Hai was der bliede mit
Dou monteur ien gaang was om te vertrekken, raip Geert, dat der n perbleem haar. Hai kreeg zien Mac Book nait aan loop. KPN-monteur draaide hom om en laip hoeskoamer weer ien. Efkes loater zat der op Geerts stee. Dizzent dudde oet, wat der doan haar.
KPN-monteur zee:
“Ie binnen wis en woarachteg n perfester. Ie hebben t joe veul te stoer moakt. t Kin veul slichter.”
“k Bin gain perfester, moar n Ziggo-monteur“, zee Geert.
Dou KPN-monteur dat heurd haar, ston der vergrèld op en laip koamer oet.
“n Lekker kontje hebben ie”, raip Geert hom achternoa.
KPN-monteur draaide hom om en zee:
“Ie voele, olle kontfiekers. k Kom hier nooit nait weer.”
Hai haar om en bie t hoes verloaten, dou Hinderk raip:
“Ie vergeten joen zo belangriek meetapperoat, meschain mouten ie dizzent nog ains bruken.”
KPN-monteur kwam terug. Keek stroal veur hom oet. Hai greep zien meetapperoat en zee, dat ie zunner God zien waark ien toukomst wel doun kinnen zol.
“Din mouten ie nait vergeten, joen meetapperoat mit te nemen”, zee Geert.
KPN-monteur sweeg en schoedelde nog wat mit zien konde hinneweer.
Geert raip:
“Ie hebben doch wel n nuver en lekker kontje. Wollen ie nait bie ons blieven?”
KPN-monteur verlait t hoes en sloug oet ale macht veurdeur tou.
“Dat haste wel aanders zeggen kind”, maarkte Hinderk op.
Zai keken nkander aan. Heur ogen glinsterden en heur laifde veurnkander sprak deroet.

Hinderk en Geert binnen in dörp bekind as “Dai Twai”. Hinderk komt oet dörp en Geert kwam ains oet westen van t laand der hin. Zai wonen zo om en bie viefhonderd meter oetnkander. Der was votdoadelk wat tuzzen dai baaident.
Hinderks pabbe was köster van middelaiwse kerk midden ien dörp. Dou der hingoan was, haar domie Hinderk vroagd, zien ol heer op te volgen. Doarover mos hai noadinken en haar aal rad joa zegd. Woar zien pabbe vrouger zat, doar zit nou Hinderk. Dat is op eerste plek ien leste baank van kerk.
Geert kwam op n zundag ains te loat ien kerk aan. Noast Hinderk was nog n plek vrai en zo mos laifde begonnen weden. Geert mos Hinderk loater wel touzeggen, dat as er oet tied kommen zol, Geert köster van kerk mouten worren zol. Dat haar Geert geern doan.
Baaident binnen ien ogen van dörpslu old, moar zulf vuilen zai dat nait zo. Lu vroagen bie tieden, woarom zai nog zo geef binnen. Din zeggen baaident – Geert kin aal hail nuver plat proaten:
“Geleuven en vertraauwen ien God. Gain aaier, kees en vlais noar binnen waarken, en gain melk drinken. Veul greunte en fruit eten, en nait vergeten vitamine B12 en ien kolle moanden van t joar vitamine D sloeken.”
Greunte en fruit hebben zai immer en aaltied genog, den baaident hebben bie heur hoezen n roazendgrote toen.

Letste vraidagoavend kwam Geert bie Hinderk laangs en vruig:
“Heste al heurd, t is weer oorlog en wel Coronoa-oorlog. Der wort weer n oavendklok iensteld. Zeg mie, wat hemmelst doe doar aan dien vouten?”
“Dat is gain hemmeln. k Wrief dizzent mit dat spul ien, doe waist wel dai gel tegen Coronoa. k Was ien dörp veur bosschoppen doun. Nou k weer thoes bin, wrief k mie mit dat desinfektaaiernd
goudje ien. Begriepste?”
“Dat begriep k. Moar woarom din dien vouten!”
“Kiek, k heb Twaide Wereldoorlog mitmoakt en doe nait. As pabbe dou noa t waark thoeskwam, zee moeke immer en aaltied, dat noa òfschonen van zien haanden, hai ook mit zien vouten dat doun mos. Dat het zai hom heur haile wiedere bienkanderweden vannijs zegd. Dat stekt nog ien mie. Kinste dat begriepen?”
“Joa, dat kin k. Ain vroag heb k wel: Hou voak schoonste dien vouten òf?”
“Dat dou k ain moal ien week.”
“Dat is nait voak, moar mien nije vroag is: Hou voak schoonste din dien haanden òf?”
“Ook ain moal ien week.”
“Din schoonste dien klop ien boksom, dien doedeloere zunner twievel ook ain moal ien week òf.”
“Joa, hou waiste dat?”
“Dat giste k zo. Heste der al aandocht dien doedeloere ook mit dai gel ien te wrieven, omreden datste dizzent ook ain moal ien week òfschoonst?”
“Joa, dat heste goud roaden. Kinste dat nait efkes veur mie doun?”
“Dat goudje is gain gliemiddel, moar wie hebben wel n perbleem.”
“En dat is!”
“Vanòf zoaterdagoavond mout k om negen uur thoes weden. t Is din oavendklok. Hou doun wie dat?”
“Moakste die moar gain zörgen. Din blifste mooi bie mie. Mien bèrre is joa zo groot, doar pazen wie baaident wel ien. Zundag noar kerk goan, huiven wie nait, den der is omreden van Coronoa gain dainst. Wie hebben ale tied veur ons baaident.”
Zai keken nkander aan. Heur ogen glinsterden en heur laifde veurnkander sprak deroet.